Kozica tatrzańska – (Rupicapra Rupicapra Tatrica) jest zagrożonym podgatunkiem rodziny Rupicapra. Kozice żyją w Tatrach na Słowacji i w Polsce. Zagrożony wyginięciem gatunek został sztucznie wprowadzony  również w Niżnich Tatrach w 1969 r. Po stronie polskiej szacuje się i liczbę na ok 160 osobników, ale ochrona w parkach narodowych w obu krajach pozwoliła na odzyskanie  liczebności na poziomie ok. 1200 osobników w całych Tatrach w których rozwój turystyki, kłusownictwo i rozmnażanie się z innymi podgatunkami stwarzają problemy w dążeniu do utrzymania różnorodności genetycznej kozic.

 Szarotka – (Leontopodium alpinum) preferuje skalistego podłoże wapienne i rośnie na wysokości ponad 1800 metrów. Gęste włoski chronią roślinę przed zimnem i ultrafioletowym promieniowaniem, a ze względu na rzadkość występowania i niezwykłe piekno stała się symbolem alpinizmu. Kwiaty rozkwitają od lipca do września, a każdy rozkwit składa się z pięciu do sześciu małych żółtych klastrowanych kwiatostanów, otoczonych białymi płatkami w kształcie podwójnej gwiazdy. Szarotka znajduje się na korpusówce Strzelców Podhalańskich; elitarnej jednostki piechoty górskiej Wojska Polskiego powstałej w 1918 roku.

 Limba – (Pinus cembra), niezwykle piękne wysokogórskie drzewo, zazwyczaj rośnie na wysokości  od 1200 metrów do 2300 metrów nad poziomem morza i może osiągnąć wysokość do 35 metrów o średnicy pnia do 1,5 metra. Odporna na ciężkie warunki atmosferyczne i choroby. Nasiona limby są jadalne i były wykorzystywane również w celach leczniczych. Gatunek jest idealny do rzeźbienia ale z uwagi na rzadkość występowania został umieszczony na Czerwonej Księdze Zagrożonych Gatunków IUCN w ramach działań mających na celu zachowanie różnorodności biologicznej.

 Kosodrzewina – (Pinus mugo) występuje w siedliskach na wysokogórskich stokach, zwykle od 1000 do 2000 metrów n. p. m., powyżej górnej granicy lasu. Gatunek  obojętny dla typu gleby. Syrop pochodzący z pędów był używany  do celów leczniczych, takich jak leczenie kaszlu. Terpentynę otrzymaną z żywicy uważa się za antyseptyczną i moczopędną. Uprawiana również jako krzew ozdobny w aranżacjach ogrodowych.

 Goryczka Klusjusza – (Gentianae clusii) to krótkołodygowa, wielkokwiatowa goryczka nazwana imieniem Charlesa de L’Écluse (Clusiusa), jednego z  botaników najwcześniej  badających florę wysokogórską. Gatunek  preferuje nasłonecznione obszary o podglebiu wapiennym. Chroniona w Tatrach. Roślina jest ceniona w uprawie za wyjątkowo intensywnie niebieski wielki kwiat i wyróżniona przez Garden Merit Royal Horticultural Society. Na odwrocie austriackiej monety 1 eurocenta znajduje się wizerunek tego kwiatu.

 Świstak tatrzański – (Marmota marmota latirostris) jest podgatunkiem świstaka alpejskiego żyjącym na wysokości ponad 1800 metrów nad poziomem morza. Ta szczególna rasa ma bardzo małą populację i jest uważana za zagrożoną ze względu na liczbę i ograniczony zasięg, w którym żyje.Ssak roślinożerny, który może osiągnąć długość do 54 cm.  Może spędzić do trzech czwartych roku w stanie hibernacji i jest znakomitym kopaczem, zdolnym do penetracji skalistego gruntu.