Dolina Małej Łąki – Grań Główna
Poziom trudności: *
Czas przejścia: 1h 30′ (3,0 km)
193 m
412 m
Sztuczne ułatwienia – NIE
Najwyższy punkt: Krzesanica – 2122 m. n. p. m.
Na całej długości grzbietu Czerwonych Wierchów odsłoniętych z każdej strony, obszar ich oferuje rozległe widoki. Szczyty i grzbiety są stosunkowo łatwo dostępne, a turyści nie napotykają żadnych problemów latem. Są trawiaste, łagodne i zaokrąglone.
Czerwone Wierchy są za to zdradzieckie w zimie i gdy jest mglisto, ponieważ może to spowodować utratę orientacji i zwiększyć ryzyko zagubienia sie lub wypadku ponieważ łagodne szczyty podcięte są na ogół stromymi urwiskami. W obszarze Czerwonych Wierchów zaistniało wiele przykładów gdy nawet doświadczeni turyści tracili orientację i ich wyprawy kończyły się tragedią. Do najtragiczniejszego wydarzenia doszło w 1990 roku kiedy to podczas załamania pogody zamarzła piątka młodych ludzi. Jedną z ofiar znaleziono zaledwie 400 metrów od schroniska na Polanie Kondratowej… Nazwa wzgórz pochodzi od czerwonawo-brązowego koloru stoków, spowodowanego przez porastającą szczyty roślinę zwaną sitem skuciną, który jesienią, a często już w połowie lata przybiera kolor czerwony. Prowadzący głównie wzdłuż grzbietu szlak jest jedną z najbardziej interesujących panoramicznych tras w okolicy. Naszą podróż rozpoczynamy na Przełęczy Pod Kopą Kondracką, na wschodzie masywu i po pół godziny prostą, ale bardzo stromą ścieżką osiągamy wierzchołek Kopy Kondrackiej.
Z Kopy Kondrackiej istnieje możliwość zejścia żółtym szlakiem na Przełęcz Kondracką oddzielającą ją od masywu Giewontu. Trawiasty i zaokrąglony szczyt Kopy Kondrackiej jest doskonałym miejscem na zatrzymanie i podziwianie panoramy. Kierując się na zachód, schodzimy stromo na Małołącką Przełęcz. Stąd mamy kolejne nużące podejście na Małołączniak (2096), z którego jest inna opcja szlaku, tym razem na północ niebiesko znakowaną ścieżką prowadzącą na przełęcz Przysłop Miętusi.
Następnie mijamy Litworową Przełęcz i po krótkim podejściu wzdłuż grzbietu, obok stromego urwiska po naszej prawej stronie, docieramy do najwyższego wierzchołka Czerwonych Wierchów – Krzesanicy (2122 m). Ta część szlaku może wydawać się nieco niebezpieczna ze względu na bliskość krawędzi urwiska. Ostatni punkt na tym małym paśmie górskim to Ciemniak, skąd możemy zejść do Doliny Kościeliskiej czerwono lub zielono znakowaną trasą.
