Kozia Przełęcz – Szpiglasowa Przełęcz – Morskie Oko
Poziom trudności: ***
Czas przejścia: 6h 10′ (8,9 km)
791 m.
1154 m.
Szuczne ułatwienia – Metalowe łańcuchy i klamry
Najwyższy punkt: Kozia Przełęcz – 2137 m. n. p. m.
Wędrówkę rozpoczynamy od rozgałęzienia szlaków w okolicach Zmarzłego Stawu Gąsienicowego. Niebieski szlak skręca w prawo na przełęcz Zawrat, nasz szlak koloru żółtego biegnie wprost. Po prawej stronie mijamy Zmarzły Staw leżący na wysokości 1788m n.p.m.
Po stromych skalnych, często śliskich płytach pokonujemy próg Koziej Dolinki. Wędrujemy ścieżką wśród skalnych rumowisk i dochodzimy do kolejnego rozdroża. Nasz żółty szlak kieruje się bardziej na prawo. Teraz z bliska prezentuje się grań, którą wiedzie najtrudniejszy szlak Tatr Polskich tzw. „Orla Perć”. Wędrujemy skalnym chodnikiem pod górę pośród złomisk, które szybko zamieniają się w piarżysko, aż wchodzimy na charakterystyczny kamienno-trawiasty teren. Szlak teraz kilka razy zakręca. Należy bacznie przyglądać się oznaczeniom szlaku (liczne przypadki zgubienia się na tym etapie trasy). Trawersujemy skalne żebro, które może być niebezpieczne w przypadku oblodzenia lub deszczu. Wędrówka zamienia się ponownie w trawers kamiennym chodnikiem, który po kilku minutach doprowadza nas do pierwszych łańcuchów. Dalej wchodzimy po pochylonych płytach zabezpieczonych łańcuchami, po czym teren staje się bezpieczniejszy – wędrujemy pokrytą skalnym żwirem ścieżką. Po kilku minutach dochodzimy do skalnej ściany, gdzie czeka nas ostateczne podejście na przełęcz przy pomocy ciągu łańcuchów. Wejście zaczynamy od wąskiego koryta, ekspozycja znacznie wzrasta, gdy obchodzimy skalne ściany. Należy zwracać uwagę na sypiące się kamienie. Cały czas trzymając łańcuch, wchodzimy po coraz większych głazach. Po chwili przechodzimy przez skalną rynnę na lewą stronę. Ostatni odcinek bardzo wąski. Idziemy między Zamarłą Turnią a Kozimi Czubami. Jest trochę mniej stromo niż przed momentem (łańcuchy aż do końca). Blisko przełęczy trudność maleje, wdrapujemy się na nią po mniejszych głazach. Od rozdroża przy Zmarzłym Stawie – 1 godz 15 min.
Z Koziej Przełęczy ograniczona panorama szczytów okalających Dolinę Gąsienicową i Dolinę Pięciu Stawów Polskich i bardzo ograniczone miejsce. W poprzek, granią przebiega czerwona znakowany szlak wspomnianej wcześniej Orlej Perci. Można się nią udać na wschód w kierunku Granatów i dalej na przełęcz Krzyżne bądź na zachód poprzez Kozi Wierch w kierunku przełęczy Zawrat. Opuszczamy Kozią Przełęcz po wąskim gzymsie skalnym skręcającym w lewo, oczywiście ubezpieczonym łańcuchem i schodzimy bezpośrednio szlakiem żółtym do Pustej Dolinki. Po kilku minutach docieramy do pionowego nawisu skalnego. Dalej w dużej stromiźnie, kombinacją klamer i ciągów łańcuchów po ok. pół godziny osiągamy piargi w Pustej Dolince otoczonej przez skalne ściany Koziego Wierchu i Zamarłej Turni. Szczególną uwagę zwraca południowa, pionowa ściana tej ostatniej.
Prowadzą nią trudne drogi wspinaczkowe, sama ściana zaś do dziś ma ponurą sławę „ściany-zabójcy” pochodzącą z okresu pierwszych zdobywców w latach międzywojennych. Łatwą już ścieżką wśród piargów osiągamy skrzyżowanie ze szlakiem niebieskim biegnącym z Zawratu obok tzw. Tablicy Bronikowskiego, jednej z ofiar wspomnianej wyżej ściany. Idąc w lewo można w ciągu dwudziestu minut dojść do schroniska. My skręcamy szlakiem niebieskim w prawo i chwili opuszczamy go kierując się w lewo za znakami zółtymi w kierunku Szpiglasowej Przełeczy. Początkowo idziemy po płaskim terenie, wygodnym chodnikiem zbudowanym z dużych głazów, Wyżej, już stromszym terenem wchodzimy zakosami po żwirowej ścieżce. Po godzinie jednostajnego marszu, w malowniczym krajobrazie, dostrzegamy początek łańcuchów, a zarazem końcówkę podejścia na przełęcz.
Pierwsze metry sztucznych ułatwień wymagają ostrożności, ponieważ jest wąsko. Kilka minut później docieramy do charakterystycznej ścieżki wśród skał, która również ubezpieczona jest łańcuchami. Ze Szpiglasowej Przełęczy znakomita panorama całej Orlej Perci, a w przeciwnym kierunku otoczenia Doliny Rybiego Potoku. Sporo miejsca na odpoczynek dla wielu ludzi. Zejście z przełęczy absolutnie banalne. Należy tylko w miarę ostrożnie stąpać, aby się nie poślizgnąć lub nie zrzucić kamienia. ścieżka na tym etapie jest kręta. W końcu wkraczamy do Doliny za Mnichem, po czym stajemy na skrzyżowaniu – w prawo odchodzi czerwony szlak na Wrota Chałubińskiego, my schodzimy w kierunku Morskiego Oka niezwykle wygodną szerokim skalnym chodnikiem.
Wspaniale teraz prezentują się potężne Mięguszowieckie Szczyty i Cubryna. Zbliżamy się powoli do lustra Morskiego Oka i wchodzimy do niewielkiego lasu. Po chwili marszu wśród karłowatych drzew wychodzimy tuż przy schronisku nad jeziorem.
POWRÓT DO Doliny Rybiego Potoku i Pięciu Stawów
