Co w pobliżu…
Piętnastowieczny Kościół p.w. Św. Michała Archanioła w Debnie zaliczany jest do najcenniejszych zabytków w Polsce i stanowi wyjątkowy regionalny przykład sztuki i architektury religijnej. Jego bogato zdobione wnętrze, w którym znajduje się piękny tryptyk, gotyckie tabernaculum i malowidła ścienne, które od ponad pięciu wieków zachowują niezwykle żywe kolory. Zróżnicowana i skomplikowana kompozycja przedstawiająca postacie antropomorficzne i zoomorficzne odzwierciedla wpływy ówczesnej sztuki dekoracyjnej. Obok tabernaculum znajduje się pochodząca z 1420 roku gotycką postać św. Mikołaja . Piękny krucyfiks, tak zwane Drzewo Życia, pochodzi z 1380 roku. Zwiedzanie tylko grupowo oprócz niedziel i świąt. Kościół nie jest dostępny w deszczowe dni z powodu dużej wilgotności powietrza, co jest niebezpieczne dla budynku i wyposażenia wnętrza. Kościół został umieszczony na liście World Monuments Watch w 1996 i 1998 roku , a rok później organizacja World Monuments Fund zbadała i udokumentowała i opracowała plany ochrony sanktuarium. W 2003 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Zamek Niedzica, znany również jako Zamek Dunajec, zbudowany ok. początku XIV wieku był ważnym centrum stosunków polsko-węgierskich. Jest popularnym miejscem turystycznym szczególnie po wybudowaniu zapory na Dunajcu oddanej do użytku w 1997 roku. Polana Sosny, usytuowana pomiędzy Dunajcem a drogą do Łysej nad Dunajcem, jest osadą turystyczną, która posiada pole namiotowe, restauracja, pensjonaty, przystań z wypożyczalniami, parking i ośrodek narciarski. Cmentarz żydowski w Niedzicy leży na południowy-wschód od wsi w przysiółku Podgłebokie i zajmuje powierzchnię 58 metrów kwadratowych. Pomimo zniszczeń podczas II Wojny Światowej przetrwało kilka nagrobków z końca XIX i XX wieku. Pomniki są wykonane z piaskowca i mają inskrypcje w języku hebrajskim. Po przeciwnej stronie Dunajca widnieją ruiny zamku w Czorsztynie.
Spływ Dunajcem – niewątpliwie jedna z największych atrakcji turystycznych w Pieninach, gdzie można docenić piękno miejscowego Parku Narodowego podczas spływu przez wapienny wąwóz na tradycyjnych drewnianych tratwach. Sezon spływowy trwa od 1 kwietnia do 31 października każdego dnia, z wyjątkiem dwóch dni świątecznych: Bożego Ciała i pierwszego dnia Wielkanocy. Tratwy wyruszają z mariny raftingowej w Sromowcach-Katy, gdzie znajduje się parking, pawilon wystawowy Pieninskiego Parku Narodowego, Biuro Informacji Turystycznej, sklepy z pamiątkami, restaurację i kasy biletowe. Rezerwacja biletów nie jest wymagana, choć bezpieczniejsza. Istnieje możliwość wykupienia biletów na miejscu w kasach.
Są dwie przystanie docelowe:
1. Szczawnica – ok. 18 km, 2 godziny 15 min.
2. Krościenko – ok. 23 km, 2 godziny 45 min.
Tratwy odpływają po zabraniu co najmniej 10 osób. Dodatkowo istnieje możliwość wypożyczenia pontonu dla osób lubiących większe ryzyko.
Orawski Park Etnograficzny w Zubrzycy Górnej, otwarty w 1955 roku, jest centrum orawskiej historii i kultury. Odbywają się tu imprezy na świeżym powietrzu, pełne śpiewu, tańca, sztuki ludowej i rzemiosła, które odtwarzają życie wiejskie, jak kiedyś. Największe doroczne wydarzenia to „Dzień Borówki”, w którym prezentowane są pokazy rzemiosła ludowego, takie jak kowalstwo, haft, malarstwo, ceramika, krawiectwo i inne rzemiosło. Odbywają się również spektakle pieśni i tańca oraz konkursy dla dzieci i dorosłych. Oprócz zwiedzania można również nauczyć się tradycyjnego rzemiosła. W grupach około 20 osób, pod nadzorem instruktora, możesz uczestniczyć w procesie obróbki lnu, robić mąkę i chleb, malować na szkle, tworzyć bibułkowe dekoracje, a także nauczyć się śpiewać piosenek regionalnych. Na pewno warto go odwiedzić, zimą lub latem i mieć ze sobą parasolkę na wszelki wypadek, ponieważ muzeum znajduje się tuż obok szczytu Babiej Góry, która jest znana z nagłych zmian pogody.
Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Ludźmierzu z cudowną figurką Matki Boskiej Ludźmierskiej, zwanej Gaździną Podhalańską. Jest to najstarsza parafią rzymskokatolicką na Podhalu z historią sięgającą XIII wieku. W 1234 r. Teodor Gryfita rozpoczął budowę prostego drewnianego kościoła po uzyskaniu zgody biskupa krakowskiego, a wkrótce został wzbogacony o pomoc mnichów z klasztoru cystersów, którzy znani ze swych umiejętności rolniczych zostali zachęceni do osiedlenia na niezamieszkanym terenie. Budynki spłonęły w 1796 r. W połowie XIX wieku znalazły się pod opieką księży diecezjalnych, a po zlikwidowaniu starej konstrukcji drewnianej wybudowano nową świątynię, a oryginalna figurka Matki Boskiej została umieszczona w głównym ołtarzu. Świątynia została uznana za bazylikę kilka lat po wizycie Jana Pawła II w 1997 roku, prawie 30 lat po incydencie, podczas którego posąg Matki Bożej zsunął się podczas ceremonii, a przyszły papież złapał berło, które spadło z uchwytu posągu. Scena ta stała się dobrze znaną historią i została potraktowana jako proroctwo przyszłego wyboru biskupa Wojtyły jako zwierzchnika Kościoła. Figurka pochodzi z XV w. i przyciąga corocznie tysiące pielgrzymów do sanktuarium z kraju i emigracji.
